Kończąc temat ...
Testy przeprowadzane są między innymi na: ścieranie, zginanie, składanie w niskich temperaturach, wahania temperatur, wpływ opadów deszczu, odporność na warunki konserwacji, jak i właściwości.
Na każdy z oferowanych na rynku materiałów odblaskowych jego producent wystawia certyfikat lub deklarację zgodności, w której określona jest nazwa producenta materiału, symbol materiału, klasa materiału odblaskowego (klasa I lub II), odporność na konserwację – podawane zwykle w cyklach prania domowego, chemicznego w określonej temperaturze.
Należy zwrócić uwagę na klasę materiału odblaskowego oraz przeanalizowanie jego odporności na konserwacje. Norma PN-EN 471 dzieli materiały odblaskowe na dwie klasy i jest to podział ze względu na odblaskowość początkową materiałów.
Wyróżniamy materiały klasy I – odblaskowość minimalna 250 jednostek kandeli oraz materiały klasy II – odblaskowość minimalna 320 jednostek kandeli. Tylko materiały klasy II mogą być stosowane do produkcji odzieży ostrzegawczej.
Minimalna szerokość pasów materiału odblaskowego na kurtkach, kamizelkach i innych ubiorach powinna wynosić 5 cm. Sposób rozmieszczenia materiałów odblaskowych na odzieży ostrzegawczej powinien gwarantować optymalną widoczność człowieka w każdej pozycji. Wymóg ten realizowany jest poprzez umieszczanie materiałów odblaskowych dookoła sylwetki człowieka oraz dookoła rąk i nóg.
Klasyfikacja odzieży – odzież ostrzegawczą dzieli się na 3 klasy. Każdej klasie przyporządkowano minimalne powierzchnie materiałów stanowiących elementy odzieży. Odzież ta powinna być skonstruowana z materiału tła i materiału odblaskowego o wymaganych wielkościach powierzchni.
Kroje odzieży – norma EN-PN 471 bardzo szczegółowo określa dopuszczalne kroje odzieży ostrzegawczej o intensywnej widzialności. Wskazuje sposoby rozmieszczenia materiałów odblaskowych na odzieży oraz określa minimalne ilości materiałów w zależności od klasy widzialności odzieży.
autor: Piotr Głowski
