Odzież dla ratowników medycznych, część I

Odzież dla ratowników medycznych, część I

Jak określić wymagania producentowi odzieży i co robić, aby były dotrzymane?
Przedsiębiorstwa, w których pracownicy wykonują swoją pracę w miejscach, gdzie odbywa się ruch pojazdów lub maszyn oraz panuje ograniczona widoczność, są zobowiązani zgodnie z art. 237 Kodeksu Pracy i PN EN ISO-20471 zadbać o swoich pracowników, aby odzież, w której pracują, była doposażona w odpowiedniej jakości materiały odblaskowe.

Sprawa dotyczy również ratowników medycznych. Choć w tym przypadku sami ratownicy mają na to realny wpływ i powinni w jak najszerszym tego słowa znaczeniu z tego przywileju korzystać. Żeby tak się stało, potrzebna jest wiedza na ten temat. Dużo dowiemy się z wcześniej wspomnianej polskiej i europejskiej normy.

Co to znaczy odpowiednia odzież?

Nie chodzi tylko o fason, kolor i rozmiar. Chodzi przede wszystkim o to, aby materiały, z których odzież jest wykonana, były optymalnie dobrane i spełniały swoje zadanie nie tylko pierwszy tydzień po zakupie, ale przez cały okres użytkowania. Szczególnie jest to ważne pod kątem materiałów odblaskowych. Ich dobry wybór skutkuje tym, że użytkownik jest widoczny w warunkach o ograniczonej widoczności, a jego bezpieczeństwo jest utrzymane na wysokim poziomie.

Jak dokonać prawidłowego wyboru materiału odblaskowego do konkretnego typu odzieży i określonych warunków, w jakich będzie przebywał pracownik?

Często odbywa się to w formie przetargu. Na osobach, które sporządzają Specyfikacje Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ), spoczywa ogromna odpowiedzialność i powinni posiadać konkretną wiedzę w tym zakresie. Poniżej przedstawiam praktyczne informacje dotyczące doboru materiałów odblaskowych w zależności od miejsca pracy, jak również od tego, jak będzie przebiegał proces konserwacji. Zapoznanie się z nimi daje nam pełen obraz i pozwala na prawidłowy wybór.

Obowiązująca do lipca 2013 r. PN-EN 471 dzieliła materiały odblaskowe na dwie klasy; był to podział ze względu na właściwości odblaskowe nowych materiałów. Do materiałów klasy 1 zaliczano materiały odblaskowe wykazujące gęstość powierzchniową współczynnika odblasku nie mniejszą niż 250 cd/lx/m2; dla klasy 2, wartość tego parametru musiała wynosić 320 cd/lx/m2.

W PN-EN ISO 20471, która zastąpiła PN-EN 471, nie ma takiego podziału, przedstawiono natomiast cechy odzieży zapewniające jej odpowiedni stopień widzialności, dostosowany do trzech określonych w normie poziomów ryzyka, na które wpływają takie czynniki jak prędkość pojazdu i aktywne lub bierne użytkowanie drogi.

Policjant na rowerze
Oliver Dixon, Cycling paramedic, Trumpington Street, Cambridge

Ponadto w rozporządzeniu ministra zdrowia z 18 października 2010 r. w sprawie oznaczenia systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne oraz wymagań w zakresie umundurowania członków zespołu ratownictwa medycznego określa wymagania dotyczące ubiorów. Zgodnie z powyższym rozporządzeniem umundurowanie członków zespołu ratownictwa medycznego zaliczane jest do środków ochrony indywidualnej, o którym mowa również w rozporządzeniu ministra gospodarki z 21 grudnia 2005 r. (Dz.U. Nr 259, poz. 2173).

Z tego faktu wynikają konsekwencje formalno-prawne przede wszystkim dla producentów, gdyż wyroby stanowiące umundurowanie mogą być wprowadzane do obrotu tylko po spełnieniu wymagań rozporządzenia ministra gospodarki. Tym samym odzież ta powinna być zgodna z zasadniczymi wymaganiami dla środków ochrony indywidualnej zawartymi w rozporządzeniu.

Zgodnie z powyższym do produkcji odzieży dla ratowników medycznych muszą być wykorzystywane materiały o wysokich parametrach jakościowych i odpowiednich parametrach widzialności. Zastosowanie odpowiedniego materiału odblaskowego na ten rodzaj odzieży jest gwarancją widzialności ratownika przez cały czas użytkowania odzieży, co przyczynia się do znacznej poprawy jego bezpieczeństwa.

CDN.

autor: Piotr Głowski

O AUTORZE
Dział Materiałów Odblaskowych i Włóknin Ocieplających
Głowski Piotr
tel. 52 325 80 38
kom. 600 477 661
Napisz email
Zadaj pytanie
* pola wymagane